Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ!Η ΑΡΧΗ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΦΤΟΥ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΡΧΗ!

Σε βλεπω απο ψηλα και γελαω με την καταντια σου.
Την ωρα, που εσυ κλαις και αναρωτιεσαι τι εκανες λαθος.
Με ειχες καλα φυλαγμενη στην φουσκα προστασιας σου.
Μια φουσκα που εκανε χρονια να σκασει αλλα οταν εγινε αυτο
ηταν τοσο θεαματικη στιγμη.
Να, οπως οι μεγαλες εκρηξεις που αφηνουν πισω τους καπνο,μπαζα
και νεκρους.
Μια νεα ζωη για μενα και ενα τελος για σενα.
Θαρρω πως ειναι δικαιη μοιρασια.Ετσι δεν ειναι;
Εχοντας στο πλευρο μου μια  τεκιλα και ενα στιβαρο αντρικο σωμα
γυριζω σαν αποκληρη για ωρες.
Και οταν τελικα φτασω στο οχηρο σου θα σε δω να χεις τα χερια στην μεση
και να ξεφυσας με ενα παραπονο.
Θα με διαταξεις να τσακιστω σε μια γωνια και να σε περιμενω για το
καθημερινο σου ξυλο, με την δερματινη ζωνη σου που θα με κανει ''ανθρωπο''.
Για ακομα μια φορα,θα προσπαθησεις να με βαλεις σε μια πιο ανθεκτικη φουσκα.
Νιωθω πνιγμενη εκει μεσα.Απελευθερωσε με!Σε παρακαλω!
Δεν θα το εκανες το ηξερα.Μ'οση δυναμη μου εχει απομεινει θα ξεφυγω.
Στην χουφτα μου μερικα φραγκοδιφραγκα,μια μπυρα και ενας σακος γεματος ονειρα.
Περπατουσα για ωρες...εξαθλιωμενη!Μα ο νους μου ειναι δυνατος!
''ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ,ΤΟΥΣ ΜΙΣΕΙΣ'' αυτο ελεγα και συνεχιζα το περπατημα.
Με βρικες,με τραβηξες,με εβρισες,με χτυπησες!
Και τωρα τι?εισαι ευχαριστημενος?Ηρθε το τελος και για τους δυο μας.
Λιγες μερες μετα θα αφησω την τελευταια μου πνοη.
Θα πιω μια γουλια κρασι,θα φιλησω αργα το χωμα και θα σου φωναξω δυνατα
''Κακη ανταμωση ,κοροιδο!''