Ευτυχια

Ξυπναμε και φορωντας οτι πιο φωτεινο και χαρουμενο εχουμε, διασχιζουμε τους δρομους.
Ο ηχος απο τις κορνες των αυτοκινητων και των γυναικειων τακουνιων δημιουργουν μια ιδιαιτερη μελωδια.
Γρηγορα ξεκιναει και ο χορος των φυλλων και εμεις συμμετεχουμε χοροπηδωντας οσο πιο ψηλα μπορουμε.
Και ενω ακομα περπαταμε,θα χαμογελασουμε σε οτι πιο συνηθισμενο και ομορφο υπαρχει,οπως ενα παιδικο προσωπο ή ενα ζεστο φιλι  δυο ερωτευμενων.
Η μυρωδια απο  το γιασεμι ενος παλιου σπιτιου  θα περασει μεχρι και στα σωθικα μας.
Και οταν βραδυασει αγκαλια με μια παρεα θα κοιταμε τα αστρα κανοντας ευχες.
Σιγα-σιγα θα κλεισουμε τα ματια μας παρακαλωντας η καθε μας μερα να ειναι ετσι. :)

''ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.''

Κάθε βράδυ τα ίδια,αδυνατείς να βρεις λίγη γαλήνη ακόμα και στον ύπνο σου.
Κλείνεις επιφυλακτικά τα μάτια  και ξάφνου μια θολή μορφή σε πλησιάζει.
Πάντα το ίδιο μέρος,ο ίδιος τρόμος να σε κυριεύει και οι ίδιοι κομπάρσοι.
Η επόμενη μέρα θα σε βρει με δάκρυα στα μάτια.
 Λεπτά ίσως και ώρες μέχρι να συνειδητοποιήσεις αν τελικά ζεις ή μήπως έχεις πεθάνει,θα
 περάσουν.
Νύχτωσε,να πλαγιάσεις και πάρε και ένα ηρεμιστικό.Όλα θα πάνε καλά!
Αυτή την φορά είσαι πιο θαρραλέος μόλις πας να την τραβήξεις αυτή το βάζει στα πόδια.
Σου μοιάζει λίγο θα έλεγα,και συ πάντα έτσι δεν κάνεις όταν ζυγώνουν τα δύσκολα ;
Τότε,εσύ θα επισκεφτείς τρελογιατρούς , μάγους και κάθε είδους τσαρλατάνους.
Μα ούτε και τώρα δεν βρήκες άκρη.
Ενώ εσύ τρελαίνεσαι αυτή ΄γινεται πιο δυνατή.
Ένας θύτης που περιμένει ανυπόμονα με ανοιχτό το στόμα το θύμα του  για να τον κατασπαράξει.        Kαι έτσι και έγινε σου έστησε μια ενέδρα και οι ίδιες οι κραυγές σου μαρτυρούν πόσο
 καλοστημένη ήταν.
 Τώρα πια έχει ρουφήξει κάθε μικρό σημάδι ζωής που είχες και εσύ είσαι ο ηττημένος.
 Και ενώ ο ήλιος ξεπροβάλει ξυπνάς με ένα πλατύ χαμόγελο .
Να,σαν και αυτά των μικρών παιδιών.
Γεννήθηκε η άγνοια και έκρυψε τον φόβο.

Καλή σου μέρα,ανόητε!!!








                                                                                                                           

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ!Η ΑΡΧΗ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΦΤΟΥ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΡΧΗ!

Σε βλεπω απο ψηλα και γελαω με την καταντια σου.
Την ωρα, που εσυ κλαις και αναρωτιεσαι τι εκανες λαθος.
Με ειχες καλα φυλαγμενη στην φουσκα προστασιας σου.
Μια φουσκα που εκανε χρονια να σκασει αλλα οταν εγινε αυτο
ηταν τοσο θεαματικη στιγμη.
Να, οπως οι μεγαλες εκρηξεις που αφηνουν πισω τους καπνο,μπαζα
και νεκρους.
Μια νεα ζωη για μενα και ενα τελος για σενα.
Θαρρω πως ειναι δικαιη μοιρασια.Ετσι δεν ειναι;
Εχοντας στο πλευρο μου μια  τεκιλα και ενα στιβαρο αντρικο σωμα
γυριζω σαν αποκληρη για ωρες.
Και οταν τελικα φτασω στο οχηρο σου θα σε δω να χεις τα χερια στην μεση
και να ξεφυσας με ενα παραπονο.
Θα με διαταξεις να τσακιστω σε μια γωνια και να σε περιμενω για το
καθημερινο σου ξυλο, με την δερματινη ζωνη σου που θα με κανει ''ανθρωπο''.
Για ακομα μια φορα,θα προσπαθησεις να με βαλεις σε μια πιο ανθεκτικη φουσκα.
Νιωθω πνιγμενη εκει μεσα.Απελευθερωσε με!Σε παρακαλω!
Δεν θα το εκανες το ηξερα.Μ'οση δυναμη μου εχει απομεινει θα ξεφυγω.
Στην χουφτα μου μερικα φραγκοδιφραγκα,μια μπυρα και ενας σακος γεματος ονειρα.
Περπατουσα για ωρες...εξαθλιωμενη!Μα ο νους μου ειναι δυνατος!
''ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ,ΤΟΥΣ ΜΙΣΕΙΣ'' αυτο ελεγα και συνεχιζα το περπατημα.
Με βρικες,με τραβηξες,με εβρισες,με χτυπησες!
Και τωρα τι?εισαι ευχαριστημενος?Ηρθε το τελος και για τους δυο μας.
Λιγες μερες μετα θα αφησω την τελευταια μου πνοη.
Θα πιω μια γουλια κρασι,θα φιλησω αργα το χωμα και θα σου φωναξω δυνατα
''Κακη ανταμωση ,κοροιδο!''

''ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΟΣ''

ΠΡΩΤΗ ΣΚΗΝΗ

04:15:Γυρίζει  στα σοκάκια της πόλης μυρίζει αλκόολ και καπνό.

Δεν μπορεί καλά καλά να περπατήσει και ξάφνου σωριάζεται στο έδαφος.

Άσκοπα προσπαθεί να σηκωθεί και τελικά σέρνει το μίζερο κορμί του

μέχρι μια γωνία.

Σηκώνει το βλέμμα του και παρατηρεί μια ταμπέλα ''αγάπη'' λέει..

Αρχίζει να χασκογελάει!

Σηκώνει το μπουκάλι και άλλη μια σταγόνα από βότκα πέφτει στα χείλη του.

Το πιο πολύτιμο πράγμα για αυτόν ,το μαύρο του καπέλο έχει γεμίσει σκόνη.

Γεμάτος νεύρα ψάχνει στις τσέπες του, μπας και βρει ένα χαρτί και ένα μολύβι

να γράψει.

Άδειασε το μπουκάλι ..με μανία το κουνάει πάνω-κάτω μήπως και έχει μείνει καθόλου

απογοητευμένος το πετάει στον δρόμο όπου και σπάει.

Η κυράτσα με το καστόρινο παλτό και τις γεμάτες σακούλες από το σούπερ μάρκετ

τρομάζει από τον ήχο και αρχίζει να τρέχει έντρομη.
Τον πιάνουν τα γέλια ..τραγουδάει Tom Waits και συνεχίζει να γράφει.

05:03:Και ενώ έχει στερέψει απο ιδέες του έρχεται στο μυαλό αυτή, με τις καρό κάλτσες.

       /Χαμογελάει/..θυμάται την πρώτη φορά που την είδε και μίλησαν.

          Αυτή μικρή και ανόητη.
           Μιλούσε ακατάπαυστα ίσως έτσι προσπαθούσε να τον εντυπωσιάσει.

        Αυτός της μιλούσε για ποίηση,για τον τόπο του και της αφιέρωνε μελωδίες για ώρες.

          Πλέον, όμως δεν έχει σημασία αφού ένα τέλος έχει οριστεί.
          Θυμώνει,αρχίζει να κοπανάει την ταμπέλα με μίσος.

''Η αγάπη μου έχει γυρίσει την πλάτη'' έτσι της είπε και μετά απο λίγο αποκοιμήθηκε.

05:57:Οι σκουπηδιάρες του δήμου τον ξυπνούν και πριν προλάβει καν να ανοίξει τα μάτια του

τρέχει προς το περίπτερο και αγοράζει τρεις μπύρες.

06:04:Μισοζαλισμένος διασχίζει τους δρόμους.

  Ο ηλιος τον ζαλίζει,οι κόρνες των αυτοκινήτων τον τρελαίνουν. 
Ξεσπάει σε φωνές!τρέχει σαν τρελός ίσως και  να ταν.
Όχι μάλλον οι άλλοι ήταν.
Άυτος ακόμα μια καταπιεσμένη ψυχή που κατασπαράζει η κοινωνία.

07:05:Και αφού περπάτησε κάμποσα χιλιόμετρα έφτασε στο σπίτι του δικού του φλού,του  Genius όπως τον αποκαλούσε.

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ.

http://youtu.be/CLX96zTc8rM

''ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ''

Έστειλα το γράμμα μου,σ'έναν πράσινο φάκελο

με μια κίτρινη γραμμή και ένα συλλεκτικό γραμματόσημο.

Πριν αρχίσω να σου γράφω πασάλειψα άγαρμπα στα χέρια μου κεράσι.

Το αγαπούσες θυμάμαι.

Όλα μου τα αισθήματα,οι αγωνίες και τα φιλιά μου στριμωγμένα σε

δυο φύλλα χαρτιού.

Να,όταν το ανοίξεις θέλω να με νιώσεις,να με μυρίσεις,να με αγγίξεις

απαλά στον ώμο.

Σ'αγαπω!!Γύρνα!!..οι τελευταίες μου κουβέντες.

Πρωί- πρωί έτρεξα στο ταχυδρομείο το έριξα και δεν έφυγα από εκει μέχρι

να σιγουρευτώ πως είχε φύγει.

Και ένα μήνα μετά ακόμα προσμένω νέα σου.

Ίσως έπεσε κάπου στον δρόμο.

Ναι,ναι θα έπεσε.

Θ' έπεσε ναι.Είμαι τόσο σίγουρη.

Άσκοπα σε περμένω,έτσι δεν είναι;

Δεν μου κάνεις καλο,θα σε ξεχάσω.

Μα ποιον κοροιδεύω,δεν αντέχω.

Σαν παλαβή περπατάω στους δρόμους

ότι και εαν δώ,ακουμπήσω και γευτώ είσαι εσύ.

Κουράστηκα να σε περιμένω μα και μόνη δεν μπορώ να ζήσω.

Το πνεύμα μου δεν χωράει πουθενά,είμαι χαμένη.

Σήμερα στις 03:12 μ.μ. αρχίζει το ταξίδι μου προς στην κόλαση

ή στους ουράνους.Όπως και να χει εγω φέυγω και κανείς δεν

με σταματά.

Καθώς το ταξίδι της ζωής,της ευτυχίας μου το έχω χάσει απο καιρό.

Αντίο...

Σε μισώ μα και σ'αγαπώ!

Θα σε περιμένω...

''Ζήτω ο έρωτας!ΖΗΤΩ!''

ΤΕΛΟΣ.

-ΤΙ άδικη που είναι η ζωή...τα χέρια του μέσα στις τσέπες και ένα σκυμένο κεφάλι

κοιτάει το χώμα.

-Κάτι πιο τετριμμένο δεν είχες να πείς; ένα βλέμμα τόσο αδιάφορο όσο και ειρωνικό

συνάμμα που κοιτούσε το ρολόι  με ανυπομονησία.

Στο νου και στο κορμί του ένα επίπονο flashback αναμνήσεων.

Μυρώδιες και χρώματα μαγευτικά,που μόνο αυτη κατείχε.

-Ας μου έστελνες ένα έλαχιστο κομμάτι απο την καρδιά σου και εγώ θα ήμουν ο πιο

ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.

Είμαι ένας ανόητος δεν της αξίζω!

Χάθηκε σαν την σκιά ποιος ξέρει τώρα που θα γυρνάει...

Χωμένος στην θλίψη, παρατημένος απο συντροφιά και αγάπη βρίκε την νέα του σύντροφο

σε ένα μπαράκι των Εξαρχείων.

Άλλοτε την αποκαλούσε βότκα και άλλοτε ουίσκι

αύτη με λίγα ευρώ θα ήταν για πάντα δική του.

Και χωρίς να προλάβει να χτυπήσει τα χέρια του πέρασε  ο καιρός, δύο χρόνια.

Και έκεινος στάσιμος.Άκόμα και εάν πατούσες το πράσινο κουμπί του τηλεχειριστηρίου και ενώ όλα θα άλλαζαν τόσο γρήγορα αυτός θα βρισκότα εκεί,σαν άγαλμα.

Αντέδρασε στο τσίμπημα της βελόνας όταν αυτή η γνώριμη μυρώδια τον έπνιξε .

Ήταν εκεί,αρχίζει με κινήσεις πάνικου.

Ο ήχος του τακούνιου που όλο και περισσότερο κοντοζύγωνε.

Βγάζει το χλυδάτο καπέλο της και του χαμογέλα.

-Δεν έπρεπε να σ'είχα αφήσει ποτέ....τον σφίγγει στην αγκάλια της.

Μα αυτός δεν αντιδρά.

-Συγνώμη αγαπημένη μου,ήσουν όμορφη παρέα δεν θα σε ξεχάσω.

Και ξάφνου ένα ποτήρι βότκα προσγειώνεται στο κεφάλι της ΚΥΡΙΑΣ.

Kαι ενώ αυτη ξέσπαει σε κλάματα απόγνωσης αυτός ξεσπάει σε κλάματα

γέλιου.

Βουτάει το δερμάτινο παλτό του,μαζί και μια ξενέρωτη γκόμενα απο τα οπίσθια

και φεύγει γεμάτος ικανοποίηση.

                                     ΑΡΧΗ.