Έστειλα το γράμμα μου,σ'έναν πράσινο φάκελο
με μια κίτρινη γραμμή και ένα συλλεκτικό γραμματόσημο.
Πριν αρχίσω να σου γράφω πασάλειψα άγαρμπα στα χέρια μου κεράσι.
Το αγαπούσες θυμάμαι.
Όλα μου τα αισθήματα,οι αγωνίες και τα φιλιά μου στριμωγμένα σε
δυο φύλλα χαρτιού.
Να,όταν το ανοίξεις θέλω να με νιώσεις,να με μυρίσεις,να με αγγίξεις
απαλά στον ώμο.
Σ'αγαπω!!Γύρνα!!..οι τελευταίες μου κουβέντες.
Πρωί- πρωί έτρεξα στο ταχυδρομείο το έριξα και δεν έφυγα από εκει μέχρι
να σιγουρευτώ πως είχε φύγει.
Και ένα μήνα μετά ακόμα προσμένω νέα σου.
Ίσως έπεσε κάπου στον δρόμο.
Ναι,ναι θα έπεσε.
Θ' έπεσε ναι.Είμαι τόσο σίγουρη.
Άσκοπα σε περμένω,έτσι δεν είναι;
Δεν μου κάνεις καλο,θα σε ξεχάσω.
Μα ποιον κοροιδεύω,δεν αντέχω.
Σαν παλαβή περπατάω στους δρόμους
ότι και εαν δώ,ακουμπήσω και γευτώ είσαι εσύ.
Κουράστηκα να σε περιμένω μα και μόνη δεν μπορώ να ζήσω.
Το πνεύμα μου δεν χωράει πουθενά,είμαι χαμένη.
Σήμερα στις 03:12 μ.μ. αρχίζει το ταξίδι μου προς στην κόλαση
ή στους ουράνους.Όπως και να χει εγω φέυγω και κανείς δεν
με σταματά.
Καθώς το ταξίδι της ζωής,της ευτυχίας μου το έχω χάσει απο καιρό.
Αντίο...
Σε μισώ μα και σ'αγαπώ!
Θα σε περιμένω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου